แบร์ฟุตเก็นเล่าการทิ้งระเบิดในฮิโรชิมาจากมุมมองของเด็กหนุ่มเก็นและครอบครัวของเขา แต่แก่นเรื่องของหนังสือ (ความเสียหายทางร่างกายและจิตใจที่คนธรรมดาต้องทนทุกข์ทรมานจากความเป็นจริงของสงคราม) เป็นเรื่องจริงในทุกวันนี้ Gen และครอบครัวของเขาดิ้นรนมานานโดยไม่มีอาหารเงินหรือยา แต่ถึงแม้จะมีความยากลำบาก แต่พวกเขาก็พยายามที่จะรักษาชีวิตปกติเอาไว้ ผู้ใหญ่หมดแรงและใกล้สิ้นหวัง เด็ก ๆ ต้องบุกทางอากาศและอดอยากมากหรือน้อยในการก้าวย่าง นากาซาวะผู้รอดชีวิตจากฮิโรชิมาแสดงให้เห็นถึงความเครียดของการใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพและแสดงให้เห็นว่าความพยายามที่จะอยู่ให้ทันในสถานการณ์ที่เลวร้ายบางครั้งแสดงออกมาเป็นอารมณ์ขันที่คลั่งไคล้และไร้เหตุผล เรื่องราวนำเสนอการมองโลกในแง่ดี: ตัวละครแสดงการเสียสละตนเองเพื่อเห็นแก่เพื่อนบ้านและคนที่คุณรัก (เช่นเมื่อแม่ที่ตั้งครรภ์ของ Gen ป่วยจากภาวะทุพโภชนาการเขาและพี่ชายของเขาสวมรอยเป็นเด็กกำพร้าและแสดงตามท้องถนนโดยโยนเงินไปให้ กำแพงบ้านเพื่อไม่ให้ถูกจับ) ภายใต้ทัศนคติที่สามารถทำได้นี้คือความรู้สึกผิดลึก ๆ ของพ่อแม่และความรู้สึกทำอะไรไม่ถูก เมื่อเด็ก ๆ ร้องครวญครางอย่างมีความสุขกับเศษอาหารพ่อแม่ก็ละลายไปด้วยความอับอายและความเศร้าโศก ศิลปะถูกวาดและแสดงออกอย่างคมชัดและการเล่าเรื่องมีจังหวะที่เป็นธรรมชาติมันง่ายที่จะดึงเข้ามาในชีวิตของครอบครัวทำให้ผู้อ่านหายนะรู้ว่ากำลังรอพวกเขาอยู่ในความเป็นจริงใกล้ชิดและยากที่จะรับ แม้จะมีลักษณะที่บาดตาบาดใจ แต่งานนี้มีคุณค่าสำหรับบทเรียนในประวัติศาสตร์มนุษยชาติและความเมตตากรุณา
